Sibel Evşen Şiirleri - Şair Sibel Evşen

yorgun bir vedaydi bu
Dudaklarım git derken
yüreğim kal diyordu.
Yalvarıyordu...
Sense bir hayal olmak için
yüreğimde, ardına bakmadan gidiyordun....

sokak nasıl karanlıksa ruhumda öyle.
Bir güneş doğmasını bekliyor gece.
Yıldızlar sıkılmış göz kırpmaktan,
bitsin diyor bu işkence.
Hani korku filmlerindeki gibi.
Sessiz çığlıklar içinde..

adın huzur olsun senin
sevginin ışığı aydınlatsin dünyamı
mutluluktan ağlamak istiyorum ilk kez
cefasini çektiğim dünyanın
sefası da olmali..
gözyaşları nasıl akar mutluluktan

bir ses duysam senin sesin
uzakta birini görsem o sensin
ne zaman baksam birinin yüzüne
herkes sen
hiç bitmesin diye başladığımız masal
mutlu sonla bitmedi

Bir elmanın iki yarısı sandık birbirimizi. Hayallerimiz umutlarımizin üzerinde.
Kim daha çok seviyor derken.
Nasıl geldik bu hale.
Şimdi iki yabancı gözlerimiz.
Farklı şeyler yaşayıp farklı hayaller kuruyoruz.
Hiç için yanmazmi ey yar .

aşkın şiddeti ölçüsünde cekilirmis yası
ne kadar bekliyorsan gelmesini
o kadar gelmiyor
bakma boşuna etrafına
çıkıp gelmeyecek karşına
sadece kaybettiğin zamana acı

Sus/bütün seslerden öte bir ses var. Duyuyorum.
Sus/sensizligin sesi konuşuyor benimle.

Sibel Evşen

birden yok olur umutlar,
geceye çöker hüzün,
yani başında duran boş çerçeveye bakar üzülürsun.
kör karanlık olur her yan.
Bir ısık ister yüzünü dönmek için aydınlığa Karanlık sabahı bekler...

Yağmurlari sev içinde hüzün ve mutluluk var
Gökyüzünün en asi çocuğu onlar
Kara Bulutların içinde saklanan
Tertemiz duygular onlar