Dalıp gittim penceremden bakarken..
Gidenlere baktım usul usul…
Yüzlerine baktım bir başkaydı..
Kimisinin yüzü yabancıydı kimisininki çok tanıdıktı
Kiminin surat beş karış, kimi çok sıradandı.
Kiminin adımları telaşlı, kimi çok rahatdı..
Sessiz oldu bu ayrılık…
İlk defa çırpınmadan kanadım kırıldı.
İlk defa sustum bilmeden
Konuşamadım.
Öylece kalakaldım sadece
Engel olmadım; olamadım…
Çocukluğum ne de güzeldi..
Umut doluydu.
Hiç birşey bilmezdi bu yüreğim..
Oyundu tek derdi.
Koşardı,düşerdi.
Ne kadar yalnız olduğumu zannetsen de mutluyum ben
Bildiğin gibi değil gerçekler..
Hayatı masal gibi yaşıyorum ben, senin tekerleme sözlerine ihtiyacım yok..
Kim uydurduysa kıymetlim falan da değilsin..
Ben ütopik sen melankoliksin
Kapıma gelip de havladığını, yalvarıp yakardığını,
İnsan hani deli deli konuşurya bazen,
Aklınca mantıklı konuşur da saçmaladığını bilmez
İşte öyle bir zamandayım bende.
Ne halimden anlayan vardır ne de halimi soran!
İnsan, geceleri korkarya bazen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!