Bir sen vardın bende bilmediğin
Bir yürek hissetmediğin
Ve bir sancı ki hiç çekmediğin
Sözünü özüm bildiğim
Deyme dünyaları ezdiğim
Düşlerimin derinliklerinde bir yerde
Gizli kalmış kıyı köşelerde
Bir sevgi vardı yüreğimde
Çırpınırcasına keşfedilmeyi bekleyen
İstanbul sokaklarında sevgim özlemim
Ne kaldırım taşları eskittik
Bomboş karanlık dar sokaklarda
Cebimizde meteliğe kurşun salladık
Yinede yüksünmedik yılmadık
Atılan her adımda bir boşluk
Her boşlukta bir burukluk daha yaşadık
Sevgi neydi
İçten bir gülümsememi
Sımsıcak bir temasmı
Bir bakış yoksa sonsuz bir çığlıkmı
Neydi sevgi
Ayrılıklar acı verirmiş derler ya hani insana yalannn
Ne sesini duymamak ne elini tutmamak acı verdi bana
Kendimde seni buldum seni yaşadım ben
Gitmiyor gözlerimden gözlerin
Silemiyorum tenimden kokunu
Unutamıyorum
Ne seni ne de nefesini
Kendini yormana konuşmana
Gerek yok
Gözlerimin içine bak yeter
Bana yalan söylemene
Lüzum yok
Gözlerimin içine bak yeter
Çenberin içindeyim sanki
Bedenim sıkışıyor yüreğim daralıyor
Öylesine sıkışmışım nefes alamıyorum
Boğulurcasına
Düşünce gücümü kaybetmişim sanki
Biliyorum ki
Umut hep vardı,
Yarınlar ikimiz için doğardı.
Yok olmayan aşkımız hayallerimiz vardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!