Si Şiiri - Mehmet Cüryani

Nas Suresi tam bir S armonisi,
Nakış nakış örgülenmiş S sesi.
Asıl konu Şeytanın vesvesesi,
Derinlerden üflediği nefesi.

Fısıl fısıl konuşur ya birisi,
Duymasın diye de bir ötekisi,
Seslerin en tizi veya en pesi,
Kamçılar öfkeyi, şehvet, hevesi.

Sure baştan sona işte böylesi,
Bir S örgüsüyle çizer İblisi.
Bu Kur’an üslubu, Hak musikisi,
Hayran bırakıyor duyan herkesi.

Musikide en pes sesi verir Si,
“Do re mi fa sol la si”
Mikrofon akort eden der “si… si…”
Demek alem- şümul tiz sestir bu si.

1500 sene önce Mekke’lisi,
Nasıl bilsin cihan-şümul bu sesi.
Ne musiki bilir, ne elif be’si,
Belli ki bu sure Hakk’ın nağmesi.

Zira o biliyor içteki hissi,
Nedir söz olarak vehim simgesi,
Cihan yaşadıkça bütün herkesi,
Hayretle mest eder, Kur’an bestesi.