Sharon Şiiri - Gülhan Özkara

Biliyorum seni kalem anlatamaz Sharon
'Sun'u bedii' falan demek lazım

Saçta birşey değilmiş
Sen saçların kısaykende onsun on

Sinema olmasaydı eğer
Senden mahrum olacaktı gözler
Balyajlı kısa saçlarına erişmek
Ne kadar imkansız
Seni görmek muhal

Göğüs yamaçların karlı
Doksanüçlerde otuz yaşlı
Tevatür saçlı vahşi kedi
Hiç dili ile söylemeden
Holywood'da en büyük yıldız benim dedi

Boşuna yorulmayın
Erkeklerde Spensır Tıreysi
Kadınlarda ben
Her role dehayım

En karizma roller bana muhtaç
Müessir kadınlar falan
Vardı ya kurtlar vadisinde
Şimdi kırkyedilerdeyim
Sütun bacaklarım dolu
Basenli bir katana değilim ama
Zarifim zarif

Her duruşun kafa tutar gibi
Gülmeyen bir mana taşır
Kuğu boynumun üstünden
Gözlerimle erkekleri ezerim
Niteliksiz insanlardan hoşlanmam
Hemen bezerim

Kadından anlamazları bilmem
Anlayanlara özlemim özlem
Allah bana bir baş üzerinde
En uyumlu kaç göz burun
Dudak ve çeneyi vermiş
Göğsümde kaç kişiyi uyuttuğumu
Size anlatacak değilim

Külahından taşan dondurmalar gibiyim
Anlayanlar bana ağızlarıyla öyle bakar
Son isteğim
Estetiğe mihenk olsun diye
Bir müzede şimdiki halimle gösterilmek
Tercihen altın ve kan karışımı olsun
Uzun söze gerek yok
Allah beni böyle yarattı
Ben Sharon Stone'um
Çirkinlere geçmiş olsun...