ŞH- Yokluğunda Yok Oldum Şiiri - Sami Bağcı

Seni ne kadar unutmak istesem de
Beyhude bir gayret biliyorum sevdiğim
Yenik düştüm sevdanın kündesine
Hasret minderinde tuş oldu şimdi ruhum.
Her şey hala ilk günkü gibi taptaze
Her an üzerimde taşıyorum varlığını.
Senden sonra nice sevgililere
Meyil verdi durdu yaralı gönlüm
Belki biraz olsun seni unuturum diye
Ama ne güzel sesini işitebildim
Ne de tatlı tebessümün vardı yüzlerinde.
İçimde hep bir umut, hiç ayrılmamış gibi
Sanki uzak bir diyarında dünyanın
Özlem duymaktayım sadece
Sana kavuşacağım meçhul gününe.
Aşk bu, her şeyiyle yaşanacak demek ki
Dün köpük köpük coşkusu içimdeyken
Şimdi hasret boyutunu yaşıyorum sevdanın.
Prangalar vurdu kahreden yokluğun
Zamanın baş döndüren çılgınca seyrine
Ölüm denen tükenişi tanıdım
Hasretinin çaresizliğine eriştiğimde.
Ruhumun yıkılmaz tabusu oldun
Sevdanın mürekkebiyle yazıldı bu yazı
Aşk bu, silinmez artık bir kalemde.
Belki kuruyan dudaklarımda son bulacak
Ölümün tüm peltekliği dilimde
Son nefesimde adını heceleyerek öleceğim.
Sensiz kaç gece daha dayanırım ki bilmem
Kollarım böyle bomboş kalmayacaktı
Şimdi yatan sen olacaktın yanımda sere serpe.
Ya sen olmadan bir daha nasıl can veririm
Sevdamıza perçin vuran dizelere.
Varlığım, yaşamım, nefes alışım
Artık her şeyim sana endeksli
Tüm hesaplarım sana kavuşmak üstüne.
Bir insan böyle mi sevilirmiş canını verircesine
Allah'ım bağışla!
Ama yine sen değil misin, can veren bu sevgiye.
Ah benim sonbaharda açan nazlı gülüm
Mevsimin yorgunluğu çökse de üstüne
Hala en alımlısı sensin güllerin içinde.
Paraymış, pulmuş, serveti neyleyim
Senden gayrı ne varsa silindi gözümde
Asla vaz geçmem sevda çiçeğim
Uzak yaban ellerde açsan bile
Bir ömür sabırla bekleyeceğim
Yeter ki bir günüm olsun seninle.

(Şahika)