Benden sevmemi beklemeyin artık bu hayatı
Ben en başta yaptım sevmek denen o hatayı
Sevemem artık seni yalancı dünyanın yalancı insanı
İyice ezberledim artık kitap kitap okudum acıları…
Düşmem artık o aşk denen tuzağa
yaş değil gözlerimden akan, benliğimdir damla damla...
yas değil yüreğimi siyahlara boyayan, sensizliğindir kapkara...
an değil sensiz geçen, yıllar gibi gelir bana...
aşk değil yaşadığım, daha doğrusu yaşayamadığım yokluğunda...
sitem değil, isyan hiç değil söylediklerim, içimden gelenlerdir tüm yalınlığıyla...
şiir değil yazdığım, sensizliği ezberletmektir yaprak yaprak sayfalara...
seni özledim ölüme çeyrek kala...
yanımda olsa dedim...yanı başımda...
sonra titredim aniden bu soğuk çatı katında...
gelmeyecek dedim, sevmeyecek bir daha...
ne garip bir odadayım...tıpkı hayat gibi...
Uğramadığım cadde,
Adım atmadığım sokak,
Çalmadığım kapı, kalmadı bu şehirde..
Sana benzeyen tanıdık bir gülüş aradım tanımadığım yüzlerde..
Kaldırımlardan çıkardım bu zamansız ayrılığın hıncını..
Yollara döküldü avare yürürken, yüreğimin parçaları...
sen benim yaşadığım en güzel mevsimsin.
en güzel yağmurdur yüreğinden yüreğimin ateşine yağan.
en mükemmelidir güneşin günlerime doğan.
narin bir çiçek sevdan, gönül bahçemde mis kokan.
ve bir ömür solmayacak olan.
en güzel denizlerdir senin aşkın, içinde ümitlerimi yüzdürdüğüm.
sen bana yağmurun emanetisin..
çiseleyen damlalar arasından düştün benliğime...
yudum yudum dilimde, damla damla gözlerimde,
gürül gürül yüreğimde...
sen bana yağmurun emanetisin...
Hani nerde ellerin… aldın benden onları, tutamadan…
Çevirdin yüzünü, gözlerinin içine doya doya bakamadan..
Ne vardı sana ait bende, senden kalan? ?
Bir sıcaklığın vardı yüreğimde, gittin onu da bırakmadan…
Son sözlerin dökülüyor birer birer yüreğinden avuçlarıma…
sensizliği sarıp acılara, çekiyorum içime nefes nefes..
çektikçe ben bittim de bu sensizlik neden bitmek bilmez..
ruhuma işlemiş dumanı bu ateşin, kalbimdeki is lekesi artık geçmez..
bu bendeki aşktır sevdiğim,ne bir anlık heyecen,ne de geçici heves..
Omzumda ağır bir yük hayat...
Taşıması ne kadar zor...
İçimden bir ses diyor ki bırak at...
Kolay mı öyle, bir de bana sor...
Buralardan gitsem diyorum kendimi terk edip.
düşüyorum..
dibi gözükmeyen kapkaranlık bir uçurumdan..
kıpırdamaksızın öylece, sadece düşüyorum...
farkındayım hiç bi çırpınışın faydası olmadığından...
ellerim bağrımda, gözlerimi sımsıkı yumup saatlerdir düşüyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!