Yalnızlık, karanlık her şey vardı odamda
Bir sen eksiktin şu kocaman dünyamda
Tat vermiyor artık sensiz hiç bir şey bana
Ne olur sevgilim beni sensiz bırakma
Kağıtlardan uçak yaptım ama uzaklara uçma
Kendin gibi ol!
Çünkü daha güzel kendin gibi olmak.
Yaşamak herşeyi kendi benliğinle,
Hür olup özgürce yaşamak.
Ufuklara açılmak bir yelken gibi,
Sonsuzluğun maviliğini yaşamak.
Hey uyuyan insan!
Uyan gaflet uykusundan
Savaşta ölenler varken
Senin vicdanın rahat mı?
Zalim vururken mazlumu
Bir bakarsın gün doğmuş görmüşsün sevdiğini,
Bir bakarsın akşam olmuş o unutmuş her şeyi,
Karanlığı sevmedim, bu yüzden hiç kimseyi
Sevemedim senden başka kimseyi.
Dünya iki adım sen bana uzak
Hiç bir şeye kanma hepsi bir tuzak.
Aklına bir gün ben gelirsem,
Beni düşünerek etrafına bak!
Yine sen vardın aklımda
Sesini duymak için,
Sabahlara kadar konuşmak için aramıştım
Telefonu hiç kapatmadan.
Aynı rüyayı görmek,
Aynı güneşle uyanmak,
Sahteydi yüzündeki gülücük
Sözlerinde yalanmış buna ne gerek...
Şiirindeki mavilere yolculuk
Hiçbir zaman gerçekleşmeyecek.
Kalem olmak isterdim bana dokunasın diye,
Kağıt olmak isterdim beni yazasın diye,
Ve şimdi okumanı istiyorum:
''Sensiz olmuyor hiç bir gece
Sensiz okunmuyor hiç bir hece
Sensiz aldığım nefes bile
Bildiklerimin hepsini unutmak
Yeniden dünyaya gelmek istiyorum
Küçük yemyeşil köyümde
Cahil doğmak, cahil büyümek, cahilce ölmek
Ama mutlu, arkadaşça, samimi olmak
Sonsuza dek...
Yine gönlümde bir kıpırdama,
Yine aynı aşk nameleri ağzımda,
Yine gülücükler saçıyorum çevreme,
Uzun sürmese bile...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!