dünden azametli...
bugünden bilinmez
yarınımız var ey sevgili
içimizdeki tat yetmezin meyvesiyiz
azalan bizde çoğalarak gider gidenimiz
ağızdan dökülenler hep sallama
sağlama bağladıklarımız sadece bağlama
beni bağlama...
iki dilim lafınla
affınla sevgili
ben koparak azalırken ulema evrenine
sen ne beni anla ne de kendini
beni bağışla
bu akıl
vurgun yemiş bir kere
şu akıl almaz budala insan yaşamında
ben kanattım aklımın dosta uzanan ellerini
insan denilen mahpus parmaklıklarında
temennim
ben yandım sen yanma ey sevgili
Kayıt Tarihi : 18.4.2011 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!