Sezgi Dil Şiiri - Yusuf Bilge

Erce, birce yaşanmış düşlerin kahramanı,
Sezgilerini yazmış, dondurmuş da zamanı.

Gök bakırı diyarda berkitmiş kalp gözünü;
Birliğe kuşandırmış Ergani-kon özünü.

Adamlık görgüsünü sır ehlinden bellemiş,
Buz dağı mağarada Mavera teyellemiş.

Es geçmiş Mülkiye’yi feraset bilimiyle;
Kelamda derinleşmiş dervişan çelimiyle.

Bir iman abidesi cihan eksen o Yunus,
İmlasından taşmakta içindeki okyanus.

Her mısrası kefildir helal süt emdiğine,
Put-kıran’ın yunduğu nehirde çimdiğine.

Aymazlıktan azade ortam çözümlemesi
Vahiyden esin yüklü anlam özümlemesi.

Gül muştusu kalemi bülbülce şakımakta,
Diriliş destanını can siper okumakta.

Hak-sever tin bakışla ötenin ötesi bu,
Otacıyı otayan gönül güldestesi bu.

Çiçek renk kuşdilince simgelerin güftesi,
Evren manzumesinin şuur makam bestesi;

O muazzez öykünün Züleyha gölgesi bu,
Anca Yusuf’a seza bilgelik belgesi bu.

Yaşanan şimdilerin arzuhal bileşkesi,
Çağlara hüküm-ferma öz tecelli çimkesi;

Kalıcı his yumağı, mim koza hevesi bu,
Deryayı tutuşturan pervane nefesi bu…

Duyanlar cinas emel övgü sanır bu sesi
Oysaki Sezgi-dile bir teşekkür busesi.

YUSUF BİLGE