Sezemedim ki. Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Gördüğüm her şeye kalem oynattım
Kendimi yazmadım yazamadım ki
Gönül potasında sevda kaynattım
Dönüp de süszmedim süzemedim ki.

Anlamadım bu devranın huyunu
Şu değirmen nerden alır suyunu
Açıkta oynanan bunca oyunu
Neden mi bozmadım bozamadım ki.

Ayırmak ne mümkün şekeri şabı
Şu kimin elidir şu kimin cebi
Bin yıllık ruhumu sokan akrebi
Basıp da ezmedim ezemedim ki.

Yaşarken her tülü berbat ahvali
Karışmış dünyanın yeşili alı
Elimde kör yumak ördüğüm halı
Örmekten bezmedim bezemedim ki.

Dert etmedik yakın ile uzağı
Geç fark ettik yolumuzda tuzağı
Öküzün altına girmiş buzağı
Bu sırrı çözmedim çözemedim ki.

Koskoca bir ömrü etmişiz zayi
Gezdim yeri göğü yıldızı ayı
Ne hazin ki içimdeki dünyayı
Girip de gezmedim gezemedim ki.

Şuur bacasını dumanlar sarmış
Su insanı boğar ateş yakarmış
Başa gelen halden önce hal varmış
Fikr edip sezmedim sezemedim ki.

Det midir keder mi diye düşündüm
Yazı mı kader mi diye düşündüm
Bir fayda eder mi diye düşündüm
Talihe kızmadım kızamadım ki.

Seyfi'yim içimde dinmedi sızı
Yüzümüze vurdu derince izi
Dalgalı olurmuş hayat denizi
Atlayıp yüzmedim yüzemedim ki.