Sezar Şiiri - Mert Gökcen

Gecenin ne kadar karanlık olabileceğini düşündün mü hiç ?
En karası nereden çıkartılır kömürün peki.

boyanmış üzerim , en derinine matemin.
ışığı bile geçirmez şimdi içimden bedenim.

hangi çaresiz sabahlarında
mutlu olduğun anları hatırladın.
kaç kere bastın yüreğine
sonsuzca gülümsediğin fotoğrafların.

kötülerinde kaybolduğun,
çıkmazlarında sarhoşluğun.

adı kalırdı geriye içinde,
ve sonsuzca küfür ederdin belki bütün harflerine.
söylesene kaç alfabe çıkarırsın yaşadıklarından.
Anlatmaya dilin yeter mi ?
kaç lisan gerekir hüznünü tarif etmeye.

beyaza hasret kaldım bir güvercinin kanadında.
özgürlüğü ve barışı haykıran cumhuriyetim
bir sezara döndü.

Ve sen brütüs bile değilsin.