Sezâi Şiiri - Bekir Dalkıç

Sen ki kardeşim dedim, omzuna kolumu attım durdum
Kaça sattın kendini Sezâi,
Kaça?
Otlakta otlayan koyundun, kurt kaptı da mı böyle kudurdun.
Kaç para verdiler de çıkamadın şu hayâtî maça?
Kaça?
Eskiler eskiler,
Yenilenmiş yenilerek geçmişin.
Hani eskiden bağımız için akarlardı o alnının terleri.
Şimdi üzümleri kendine sakladın?
Dur söyleme,
Sözlerin ölümcül birer bakteri.
Isırma bilincimin etinden.
Henüz bulunmadı aşısı bu açlığın.
Sözlerin kanıma dokunuyor.