Sezâi Paşa Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Çocukluk desinler gönlünce yaşşa
Gez toz ağa gibi dünyayı paşşa
Aç susuz gezilmez iki lokma ye
Gel de kaşık salla şu pişmiş aşa

Çocukluk dediysem kır dök demedim
Evi barkı kapıyı yık demedim
Çok istedin ama ben yok demedim
Aslında harçlığım hiç yoktu paşa..

Kurtlanmış kirazlar hep yarık gibi
Çıkmak mümkün değil bir sırık gibi
Ülen düşeceksin dal kırık gibi
Kafan sağlam iken hele in paşa

Kabak topluyorum sen bakıyorsun
İş verdim eline savsaklıyorsun
Neden kabakları yuvarlıyorsun
Ülen nedir senden çektiğim paşa.

Vurmuşsun baltanın ağzını taşa
Dökmüşsün fındığı getirip kaşa
Islanmış şalvarın oturup taşa
Beni güldürdün ya hemi çok yaşa.

Komşunun tavuğunu kesmişsin
Tarlasından gartubular eşmişsin
Yayığının gövdesini deşmişsin
Akşama şaplaklar geliyor paşa.

Taşlamışsın kiremidi sacını
Neden kestin kızlarının saçını
İşte böyle kaçırırlar bacını
İntikam tatlıdır şekerden paşa

Sapankaya ile nişan alıpta
Emmimi vurmuşsun karga sanıpta
Ayaklı ambardan elma çalıpta
Kuzu kuzu yiyemedim mi paşa.

Komşunun kızına asılıp durma
O ne elma armut ne dalda hurma
Elindeki davul belinde zurna
Aval aval gezmek yaraşmaz paşa.

Bak sözümü dinle yaşa çocukluk
Çıkıp sahnelere yap oyunculuk
Yakışır bilirim ki koyunculuk
Çobanlık mesleğin bilirim paşa

Kör danayı topal ettin taş ile
Bıraktın anayı gözde yaş ile
Gel karnını doyur sıcak aş ile
Len gel beri işte Sezâi paşa.