Sezai Karakoç'a Şiiri - Osman Balkıs

Gülle başlayalım şiire
Eskimeyenlere uyarak.
Gülistanda gül kokulu Sadi,
Hafız'ın meşk meclisi aşk saatleridir.
Gülistan'dan yayılan o bilge koku,
Çağ çağ,burcu burcu ruhumuzu dolduran.
Lale Nedin'le solsun pörsüsün Haliç'in ,modernzede,lağamında
Gül soyludur şeceresi bin yıllar ötesine uzanan.
Gönül uygarlığına gülle girilir,
Şiirin yürek iklimine.

İçinden çeşmeler akmayan şehir ve şiir
Ruhunu yitirmiş adam gibidir.
Şairler çeşmelerdir,
Duyulur çağıltısı mısra mısra şiirlerin
Şehrin kılcal damarlarında.
Ey şair bin vecd haliyle çağılda
Modernizmin gri sussuzluğunu
Bengisularınla kana kana...

Çölde akar çeşmeler çöl sussuzluk değil
Mavera sağnak sağnak gök yapıdan serinlik içimizde
Çöl kurak değil,kuraklık ruhumuzda
''Çeşmeler geçmiş zaman kartvizitleri
Çeşmeler ruhumuzun hiyeroglifleri''

Ayin başlıyor
Başlıyor ruhun özgürlük kasırgası.
Dağlı yanım ağır bassın şimdi
Ütülü,şehirli duygularıma.
Ey döl saçan yeşil rüzgar bu ayin sonrası
Küllerimi yedi iklime savur.......
09.12.2005 /İSTANBUL