Seyyit Nezir Şiirleri - Şair Seyyit Nezir

Göğsü ızgaralı kadın
Kalk artık
Acılardan bugünkü öğünü kotarmaya
Bebeler acıkmadan daha
Kalk artık
Gönlü yaralı kadın

Ayrılıyor işte kasabadan
elinde bavul, gönlünde dinmez bir yara
Hep acıyacak parmakları, gözleri yaşarıcak
tozlu fotoğraflara
Hele bir tanesi, yüzü çıban içindeki çocuğun
hayatının en büyük iyiliğini

Akranıdır
Ağzı taçyaprağı yar.
İnce usul boynuna al dudaklarını
Açarken gelincikler
İlkyazı sesleriyle süslediler.

Biz biraz evvel gecikerek geldik arkadaşlara
İpliğin evvel eski yufkadır kanattığı ve hep sonra

Biz sonra geldik, maden öndedir, acısı pek
Dokuz çentik önde bizden ondaki göz, ısrara

Sırtı, dağın yuvarlamış bir kayasında
kaval çalıyordu çocuk
Kavalı silme keder, dinleyenin boğazında
zehir yumruk
Keşfe gidiyordu savcı at sırtında
hep ölüm ezgileri, dedi, hep yürek dağlayıcı

Gece masmavi ipektir, ekmeği ahret şehir!
Ah nedendir gün ışığı, o ekmeğe ters gelir.

Ha vardık mayınlara, yürümez ayaklarım
On ağızdan kulağıma açız diye ses gelir.

Ellerim ne arıyor saatlerdir koynunda
Aşkın sonsuz koynunda?

Ağzını kaçıncı soğuruş bu, doyulmuyor
Olsun diye her şeyden soyunuyorum, olmuyor.

Ağaran her saç teli, yüzünde kır sakalı
beterli günler gördü, yine de çetin.
Hane hane devşirir, yorulmaz bir sabırla
umutları denginde, özgürlük ve yurt için.
Yüzünü günle ovar, ellerini toprakla
ve seferberliktedir içinde hep bahar

Çığrımdan çıkıyorum ansızın işte
Günün yaşanacak son ayrıntısından
Kafamda saatlerce ağrıyacak hünerde
Bir mısranın gece vardiyasından
Çığrımdan çıkıyorum ansızın işte