Seyyare Şiiri - Meriç Çenber

Karanlık çöküyor, aydınlık sönüyor
Yıldızların ezgisi sürüncemede
Ormanlarda yitiyorum
Ormanlar nerede

Sırlarla dolu rüzgârlar esti ketum ağaçların içinde
Gözlerinin içi kibir ve alayla doluydu onu son gördüğümde
Edimlerinin cezasını çekeceğini izlemiştim düşlerimde
Gecenin kulları, uğursuz evrenin cefakâr kondüktörleri

İzlerlerdi onu, karanlığı yüzüne vurulunca sinirlenirdi
Verilen sözlerin alameti ormanda dolaşan bir ruh gibi
Geçmişi geleceğini var etti
Aydınlattı geceyi, ayın gölgesi

Kökenini bulmak adına, indim en derinlere
Gözlerinin içi öfke ve acıyla doluydu onu son gördüğümde
Var ettiği benliğin en büyük düşmanı olduğunu anlamıştı özünde
Onu dönüştürmeye çabalarken kendimi de kaybettim nihayetinde

Karanlık çöktü, aydınlık söndü
Yıldızların ezgisi sürüncemede
Ormanlarda yittim
Ormanlar nerede