Seyyar Lahmacun Şiiri - Yunus Emre Coşan

Saçları ter izli,
Umut kaydırağında şakağı,
Alnı çatılmış anılara
Geri geri giden ayaklar şahit
Yarı domates, yarı biber kokan bir tada…

“Lamacun” yazıyor camında
“Lahmacun” okuyor gözleri sepete dalan kız,
Otobüsler hızla akıyor,
Biraz umut, biraz doğu kokuyor.

H’yi bilmediğinden değil
H ikiyi bile bilir
H sert kaçmış kendisi gibi,
İçimize sindiremediğimiz yüzüne
Ki yakıştıramıyor kederi…

Aldatma niyetinde de değil!
Malzemenin azlığı
Sermayeden kısıntı.

Seyyar da olsa
O da bir baba
H’yi de bilir, bilir amma
Kızına seslenmez hiç adıyla…

“Lamacun” yazması camına,
H’nin sertliğinden kanımca.

Anneler yasaklıyor çocuklarına,
Yalnız,
Başka bir anne var
O camın ardında…

Yakışmıyor aramıza,
Emeğini yok sayıp
Okuyan kızını ayırırsak bir kenara…