Seyyan Hanım Şiiri - Oktay Coşar

Bir düşün bodrum katı
Derin bir hışırtı geçmişten gelen
Tiz bir miras antika masallara
Eskimiş bir gül dönüyor kendi etrafında
Ölüm hiç sızlanmıyor kucağında
Hiç solmuyor pencere kenarı çiçekleri
Ve ancak
Bir kuşun kanadı kadar karanfil kokuyordu saçları

Huysuzdu kirpikleri
Bir kapandı mı zor açılırdı onca karanlıkta
onca iksirli kedi bile sakinleştiremezdi mırıldanışlarıyla

Bazı anıları taşıyabilmek için
Gerçekten ırgat olmak gerek bu zorlu yazgıda
Bazen bir plak çiziğini tercih ediyoruz
Cennetten bir nefes yerine

Hiç kımıldamadan, gölgelerinin yardımıyla
Dal gibi değil, hırçın bir yaprak gibi
Her an düşmeye hazır
En çok da istediği yere
Toprağın en derin yerine

Rüya renkli bir kadeh ılık şarap
Seyyan hanımın kekik kokulu avuçlarında
Bir bakıyorsun gencecik, denize nazır yüzü
Bir bakıyorsun buruşmuş varlığı
Ne kadar çok hayat sığıyor küçücük bir aynanın içine

Yıllanmış bir ziyaret gün batımından ufacık bir armağan
Bir plak çiziği bazen kurcalanan bir şiirin acıttığı
Seyyan hanımın dilinde taptaze sevişmeler
Dilinde yalnızlıklar
Dilince küflü cinnetler
Gelip geçen kanatlı hikayeler

Bir düşün izbe bodrum katı
Biz mi maviye küskünüz, mavi mi bize
Neyse ki hiç bıkmıyor gece
Dudağımıza sürüklenen acılarımızı silmekten
Ağzına kadar maziyle doldurulmuş bir takvim yaprağı
Düşerken usulca son bir prova bir uzun bir sessizlik için
Sallanan sandalye bu şehirden bile üzgün
Bir taş plak
Yutkunarak dönüyor
Ezgisine taş basar gibi
En son öyle yaparız
Kır çiçekleriyle gideriz seyyan hanımın yüreğini ziyarete
daha da solmasınlar diye sır çiçekleri

Oktay Coşar