Seyyah-ı Avare Şiiri - Seyran Özcan

Ne zaman hüzünden sararsa yüzüm
Bir sineye başımı yaslayasım gelir
Kaçarken bazen pür korkulardan
Şefkatli bir yüreğe sığınasım gelir
*
Kışta, beyaz bir vakit ölümü beklerken
Âlemi gezdiren gözlere dalasım gelir
Hicranla demlenmiş, acıya teslim tenim
Aşkla kutsanmış bir ruha giresim gelir
...

Elif, vav, mim oldum. Pişmedim mi?
Bu yolculukta artık “Hiç” olasım gelir
Gayrı gelsin, ferman yazsın Sultan-ı aşk
İpek kanatlı Sevgiliye can veresim gelir