Seyyah Şiiri - Mesut Yüksel

Orta Çağ’da, yelkenli bir gemide.
Keşfe çıkmış bir gezginim ben.
Dalgalarla boğuşurken, köpük köpük.
Rüzgâr, yelkenleri şişirir ihtişamla.

Yeni bir kıta bulmak adına,
Çıktık yine o mavi yollara.
Fırtına ve şiddetli rüzgârla,
Kahramanca savaşırız biz.

Yılmadan, yorulmadan aşarız.
Deniz millerini, birer birer.
Pusulamız inanç, haritamız umutlar.
Sonsuz ufuk, tek hedefimiz.

Güneşimizi kaplar, asık suratlı bulutlar.
Kayıp bir tanrı gibi, saklanır ışık.
Göğün karamsarlığı ruhumuza işler.
İşte o anda, imdada yetişir.

Deniz devriyeleri gibi sanki.
Pruvadaki yunuslar.
Falezlere saplanmayalım diye.
Bize usulca, rehberlik ederler.

Orta Çağ’da, bir seyyahım.
Bazen gri, bazen siyahım.
Dolaşırım diyar diyar.
Kimsede kalmaz ahım.

Bu macera hiç bitmesin,
Hevesim hiç sönmesin,
Yelkenlerim umut dolu,
Ufuklarım hep açık olsun...