Seyyah Şiiri - Halil Yigit

Bir aşk yolculuğuna çıktım seyyaha benzer durumun,
Neredesin, amber kokulu ceylanım seni bulmak, umudum

Allah hayatı aşk ile yaratmış,
Ayrı ayrı düşürüp, maşuğu aşağıya aratmış

Bir o yana bir bu yana gittim alıp, başım,
Neredesin nerede hayat arkadaşım.

Sen benim yıllardır beklediğim aşığımsın
Hem kılavuzum hem ışığımsın.

Bir boşlukta idim ne var, ne yokudum
Seni aşk, tezgahında dokuduğum.

Kendimi yarğıladım sormadan, dinlemeden
Bir anım yoktu geçen inlemeden,

Ey sevgili, sende beni buldum.
Soruyorum kendime neydim ne oldum.

Mutlu olmak, ucuz sen bir gül yar,
Dağılsın kederim gönlüm olsun, bahtiyar

Hep bir boşluktaydım aklımda hep bir ama,
seni tanıyınca kavuştu hayatım anlama.

Gelince o yeşil gözlü, yarin kokusu,
Birden değişiverdi hayatında dokusu.

Yıllarca koşup durdum sensizlik vahasında,
Meğer seni bulacakmışım aşk, sahasında.

Söyle yarim neden nazlı nazlı bakarsın,
Ben zaten yanmışım birde sen yakarsın.

Seni göreli kaç zaman geçti aradan, Yalvarıyorum, kurtar beni yaradan.

Şimdi seni bekliyorum gel ey sevgili, Çocuklukken bayram sabahını bekler gibi.