Seyyah Şiiri - Celalettin Tutkun

Kaçıp gidebilmek bir gün bu şehirden
Gidebilmek huzurun münzeviliğine
Bir sefer ki; bitmiş takvimden
Cemrenin bahardan sindiği yere

Yıldızlar gibi gidişin, ayrılığında kader
Kavuşmanın tesellisiyle kandırmadım kendimi
Korlar dumanlar içinde olsa da elbet biter
Söndürürüm bir gün içimdeki özlemi

Başkasının yüreğinde yaşamak ne demek
Açık yüreğime yağmurlar düşer derinden
Rahmetin her damlasını taşırsa bir melek
Bir cennet yağmurunda tutarım elbet elinden

Korkak adımlarımın nabız sesinde
Adım adım her yerde aramak seni
Divane ruhumun en kuytu yerinde
Yankılarla duymak ne güzel sesini

Heybemin nakışına hasretle seni çizdim de
Bir seyyah oldum düştüm yollara senin için
Dikeni, bebeği adını anarak sevdim de
Bu özlem coşkusunda, yokluğun niçin