Bu kalp dağbaşında ıssız bir evdi,
Galiba yolgeçen hanı zannetti.
Ansızın sorgusuz sualsiz içeri girdi,
Kendinden emin başköşeye geçti.
Bir zaman ağırlandı kalıcı gibi…
Duramadı,gözlerini kapıya dikti.
Seyyahmış meğer kendisi,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Güzel izah ediyorsun ağzına sağlık zaten kapıya bakandan ne arkadaş ne de bir eş olur birde sevmeden sevilmeni bekleyceksin ??
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta