Bu kalp dağbaşında ıssız bir evdi,
Galiba yolgeçen hanı zannetti.
Ansızın sorgusuz sualsiz içeri girdi,
Kendinden emin başköşeye geçti.
Bir zaman ağırlandı kalıcı gibi…
Duramadı,gözlerini kapıya dikti.
Seyyahmış meğer kendisi,
Yetmezmiş bir tek kadının sevgisi.
Kayıt Tarihi : 11.7.2012 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)