Seyyah Şiiri - Aliosman Vural

SEYYAH.
Bir hıçkırık denizinde boğulurken açtım gözlerimi,
Bir kuşun kanat tüylerinden süzülen sıcak esintide kayboldum.
Bir mermi misali vadilere yağarken karlı dağların başından,
Ben bir seyyahın keçi kılından işlenmiş heybesinde haşroldum..

Bir uykunun en güzel yerindeyim en tatlı anında.
Bir şehzade oldum şimdi, bu bir gecelik saltanatımda
Ordumun başında dolu dizgin sahralardan geçmekteyim,
Kavurucu çöl güneşini iliklerime kadar hissetmekteyim..

Bir yolcuyum ben,seferi karanlıklarda başlayan,
Bütün acıları ve mutlulukları dağarcığında taşıyan
Koşmaktayım sabaha dek, sanki menzile varacakmış gibi
Her gün aynı rüy-a aynı heyula,bitmez bir yolculuk gibi

Binbirgece masallarından gelen bir çığlıkla uyandım,
Bir prensesi götürürken, agzından alevler saçan o dev ejderha,
Sanki benden bir can parçası götürürcesine acılar duyardım.
Kaybolurken yavaş yavaş kaf dağlarında,ben hep ardınca bakardım.

Bir kutsal beldenin en nadide yerinde. nefsimle oturmuş hesaplaşırken,
Bir müezzinin en güzel kıraatıyla coşar,sessizce ağlardım.
Hep sabah olmasın derdim, bu rüyadan ayrılma vakti yaklaşırken
Ben vatanı olmayan bir seyyahım,daha gidecek çok yerler var sanırdım...
Tan yeri ağarırken,sabahın ilk ışıklarını rüyama çeker; uyanırdım..

REFREF 27/11/2010