Seyyah Şiiri - İrfan Yiğit

çölde bir kum tanesiyim
geç yollarımdan seyyah
git git uzaklara
hem nasıl farkedeceksin ki
sonsuzca kumtanesi arasında
sen yolunda beliren vahanın
sularını iç avuçlarınla seyyah
ben parmaklarının arasından
süzülüp düşen bir damlayım
akarım sessizce toprağa
yüreğime kazma gibi sapla adımlarını
uzaklaş seyyah uzaklaş
ilk fırtına örter adımlarının izini
geride kalan toz boran anılar
kirli bir sis perdesinin ardında kalır
gece karanlık olsada
yıldızlar ışığımdır seyyah
sen üfleyip söndürmüş olsanda
mum alevlerini
elbet bulurum ben yolumu
oysa üstüne basıp geçtiğin
tek bir kum tanesinde
senin sevginle çarpan bir kalp
avuçlarından kayıp düşen tek bir damlada ise
aşk için akıttığım göz yaşı vardı
bil ki seyyah seni içinde barındırmayan
bütün yaşamlar seraptır
sen bunu farkettiğinde ise
çölde kum fırtınasına yakalanmış
yanlız bir seyyah için artık çok geç olacaktır