Seyyah Şiiri - Bedrettin Erol

seyreylerken
aşiyandan
yuvarlandım
düştüm
daldan
ne
anlarım
ben
bu
halden
ehl_i
zikir
ehl_i
baldan
döndüm
müstakim
yollardan
ıradım
yeşil
ilhamdan
yüzüklerde
soldu
kaş
döküldü
yavaş
yavaş
nerde
o
kutsal
ordu
nerde
mukaddes
savaş
bu
hal
eziyet
oldu
güller
dalında
soldu
bana
aşk
sebep
oldu
aştım
dağın
zirvesini
duydum
tanrının
sesini
yıkıp
gönül
tekkesini
zay
ettim
muhkem
imanı
çektim
içime
duhanı
geçtim
fıratı
dicleyi
anladım
cem’i
cümleyi
yüreğim
yandı
kavruldu
kül
olup
yollara
savruldu
ben
yitiktim
aşkın
buldu
yoğruldum
tanrı
elinde
adım
söylendi
dilinde
kayboldum
isyan
çölünde
beni
yine
aşkın
buldu
baktım
göğün
lambasına
vurdu
ziyası
tasıma
sindim
tövbe
kapısına
mesh
eyledim
gözlerimi
hatırladım
sözlerimi
baktım
hüseyn
makamına
böyle
imiş
ahvalimiz
hamda
durdu
her
halimiz
yollardaki
tek
gayemiz
yine
senin
aşkın
oldu
aktım
gönül
aynasına
baktım
sinemin
pasına
aradım
derde
ilacı
buldum
bir
derviş
hallacı
beni
vurdu
yerden
yere
sonra
ak
kefene
serdi
dikenlerle
örgülenmiş
kasnakta
iyice
gerdi
sildi
tenden
kiri
pası
insan
eyledi
camusu
meyyit
gibi
nadim
oldum
na-hak
yere
muzır
oldum
sonra
döndüm
baktım
bana
mecnuna
mahsus
hal
gördüm
mahşerde
mahzun
bekleyen
nice
alim
hoca
gördüm
meleklerin
sinesinde
cennete
uçanlar
gördüm
kimdir
dedim
mesud
olan
merhamet
ehli
dediler
ya
şu
cennete
uçanlar
onlar
da
yetim
dediler
bazı
var
tüysüz
ve
ermiş
bazı
var
tüyleri
bitmiş
ya
şu
kütüb-i
hademe
onlar
küsmüştü
aleme
ya
şu
siyahi
sıfatlı
titreyen
ahir
zamanda
dediler
onlara
bakma
onlar
şeytana
uyanlar
fesadı
bütün
aleme
işte
onlardır
yayanlar
yürüdüm
mihraba
döndüm
tıfıl
bir
evvaba
döndüm
bir
med
oldum
bir
dem
cezir
bazen
köle
bazen
vezir
bir
şems
oldum
kuyularda
bir
mim
bir
nun
bir
mevlana
yaktım
gönül
çerağını
buldum
saadet
çağını
efendimin
ayağını
izler
oldum
ben
alemde
buldum
bu
seyri
sulukle
muhteşem
kandilden
belde
baktım
gönül
betül
ister
illa
ruşen
yürek
ister
zikreyleyip
dönmek
ister
vardım
gönül
dergahına
baktım
seyyare
halime
bir
ses
geldi
derinlerden
hakka
varıp
erenlerden
dediler
ey
boş
gönül
b
sana
ancak
gerek
bir
köşk
gönüllere
huzur
veren
sadece
aşk
sadece
aşk