Seyyah 2 Şiiri - Serdar Gündüz 2

Yönü sabit bir yolcuyum
Azığım kuru ekmek
Kaşım kara
Gözüm pek
Duyun beni ey eşrefi mahlukat
Dostumdur benim börtü böcek
İçim aşk
Dışım çiçek
Gündüz güneşim aleme
Gece eşitim ayın o eşsiz haline

Ben aslı güzel meşrebim
Soyum sopum bellidir
Özüm delil
Sözüm kefil
Kul hakkını yemem, benim babam
Bilirim ne helal, ne haram
Dört kapı
Kırk makam
İyiler iyidir demişti pirim piri
Hünkarım Hacı Bektaşi Veli

Ben bir hayır duasıyım
Cümle garibin niyazıyım
Dar da hızır
Dil de hazır
Yer gök cümle cihan bizimdir efendi
Her bizim, hep bizim, hiç bizim
Geceye kizir
Gündüze nazir
Sen derman dile, hakkı takdir
Bil ki tevazu her şeye muktedir

Ben alleme-i cihanım serde
Ne gökteyim ne yerde
Elde kalem
Dilde kelam
Bazan derde lokman hekim
Bazan Hızır Aleyhisselam
Sözde hatip
Özde gaip
Her ne isem bik ki sendeyim
Sen hiç de adıma, hiçliğindeyim

Ben bir la mekanım
Baktığın her yerde varım
Tende can
Canda kan
Şah damarından da yakınım
Gör artık suretim insan
Yediğin aş
Döktüğün yaş
Anlayana taşım toprağım cennet
Anlamayana dünya malım servet

Bir dervişim dergahında
Cem eder, dem tutarım
Hin bilmem
Kin gütmem
Nasipse idrak, değilse ibret
Serdarım bence budur marifet
Aslım belli
Neslim veli
Ve illaki aşk ile dar
İlla Ali, ille Zülfikar