Şeytanlardan Uzaklaştım

Dost bildiğim meclislere
Dalardım paldır küldür…
Derdim ki konuşmayan insan ölüdür.

Dost bildiğim meclislerde
Konuşurdum dilim döndüğünce
Konuşmak iyi bir şeydi fikrimce.

Ben dolardım meclislere…
Dostlar teker teker giderdi gizlice
Sonunda susanlar kalırdı sinsice.

Dost bildiğim meclislerde
Ters düştüm ileri gelenlerle
“Söz gümüş sükut altın”diyenlerle.

Dost bildiğim meclislerde…
Konuştuğum için kaldım gerilerde
Sonunda andım ki sükut altın değerinde.

Şimdilerde yazıyorum konuşmuyorum
Susanlara dilsiz şeytanlar demiyorum
Şeytanlardan uzaklaştım ilgilenmiyorum.