Şeytanla Kadın.! Şiiri - Celal Çetin

Adamın birisi, kırk yıl yapmış ibadeti,
Bir şeytanı esir etmekmiş niyeti.
Destur gelmiş, koymuş şişeye laneti
Evdeki kadını hesap etmemiş adam.

Çıkacakken bir gün yolculuğa
Hanımını çağırmış yanına.
İşaret etmiş, göstermiş raftaki şişeyi.
Sakın açma ağzını diye tembihlemiş adam.

Yola çıkınca adam, merak sarmış kadını.
Almış şişeyi eline, açmış ağzını.
Atmış şeytan kendisini dışarı.
Evdeki şeytanı hesaba katmamış adam.

Ortalığı sarmış bir kara duman.
Kadının karşısına dikilmiş şeytan.
Sağ olasın demiş, beni kurtardın.
Kadının şişeyi açacağını ne bilsin adam.

Nedir demiş kadın, anlat mevzunu.
Hehehehey demiş, anlatmış konuyu.
Kocan ibadet etti kırk yıl, bunlar oldu.
Beni şişeye hapsetme mükâfatı aldı adam.

Anlamış kadın işin gerçeğini, vahametini.
Kolay demiş, belli etmemiş şeytana niyetini.
Ne yani, sen şimdi bu şişeden mi çıktın ki.?
İkna edememiş kadını şeytan, sıfatı adam.

İnanmam demiş kadın, sen bu şişeye sığman.
Gir göreyim demiş, sonra ederim sana iman.
Kadına kanmış, şişeye dalmış şeytan.
Tıpalamış şişeyi, hapis kalmış şeytan adam.

Kocası döndüğünde, sitem yemiş.
Söylenmiş adama, birde suçlu etmiş.
Şişede şeytan varda, neden söylemeyiş.
Hayret kalmış, sormuş nasıl diye, adam.

Anlatmış kadın’ı, şeytanla arasında geçeni.
Sorgulamaya almış adam, kırk yıllık ibadetini.
Sitem etmiş, boşa mı saydın kırk yıllık ibadeti?
Anlamış vahameti, şişedekini azat etmiş, adam.