Çiğ Buğusu Şiiri - Önder Karaçay

Acıların ırmağı kıpkırmızı akıyor
Mevsim sonbahardı
Çınarın dalından yapraklar
Erkenden düşüyordu

Acının bir rengi yok ki,
Oğlu şehit olmuş bir annenin
Boğazında düğümlü rengim.

Sönmüş gözler
Bir annenin, babanın, eşin,
Suratında yaşarıyordu.

Ölümle yatıyor, ölümle kalkıyorduk,
Karanlığın sisi tüm hayatımızı basıyordu.

Kanla sulanmış topraklar,
Tekrar kanla sulanıyordu.

Fıtrata kurban gidenler
Bitmiyordu

Kin, intikam, nefret sarmalında,
Acıya dolanmış çıkamıyorduk.

Yaşamla ölüm arasındaki çizgi,
Bir güz sancısı gibi,
Göze düşmüş çiğ buğusu iriliğindeydi

Dincileri maşalar
Kanın ateşini közlüyordu

Acının renginin solduğunu,
Acıyla solan yüzümüz
Gözlerimiz gözlüyordu

Önder Karaçay