Şeytanın Sofrası Şiiri - Abbas Paksoy

Bu sofra, şeytanın sofrası,
Koşuyor, şarhoşu, softası.
Hepsi de, şeytanın yoldaşı.
Geriye yit, yitebilirsen.

Kıpırdıyor, taze kanları.
Davet ediyor, insanları.
Çekiyor, insanın canları.
Nefsini tut, tutabilirsen.

Göğsündeki, gülleri bitmiş.
Kokusu, etrafına tütmüş.
Badesi, kirazı, hep yetmiş.
Gel buyur, tat tadabilirsen.

Paksoy’um, böyle şaştı kaldı.
Duramadı, koşarak daldı.
Kıyından, bir lokmacık aldı.
Ağzından yut, yutabilirsen.