Şeytanın Ölüm Çağrısı Şiiri - Utku Özbay

Ben ölümüm...
Hüznüm, yalnızlığımın kara bulutlarında gizlidir
Yağarım arasıra dağ doruklarına
Kaldırımlarda, yollarda olurum...

Ben ölümüm...
Olabilecek en uç noktada
Arasıra kan çiçekleri büyütürüm
Sularım onları...
Sırat duvarlarında

Ben ölümüm...
Mezarlıklar, kölelerimle doludur
Ben, her lahza yayılırım
Dalga dalga düşerim
Alın yazılarına...

Ben ölümüm...
Azrail en yakın dostumdur
Bazen çıkarız onunla
İnsan avlamaya!

Ve ben ölümüm...
Kaşla, göz arasında
Kâh kabadayı bıçağında,
Kâh yumuşak bir yastıkta

Ben ölümüm...
Bazen asker ocağında
Bazen ana kucağında
Bazen, uyuşturucu saçağında...

Ben ölümüm...
Uzatın ellerinizi bana
Dokunun parmaklarınızla
Sonsuzluğa...