Şeytanın Kulları Şiiri - Adem Vural

Nerede gençliğim! Nerde çocuklar!
Anadan-babadan kaçar oldular.
Tiner çekiyor, burnunda boncuklar,
Lanet kör şeytana tapar oldular.

Tipleri benzer, kılıksız bir ite
Akıl uçmuş, mantık çıkmış cirite
Satanist derler, kul olmuş ifrite
Bacısını bile satar oldular.

Kimisi metalci, top sakalı var
Ayıya kurban, nice manyağı var
Tişörtünde pentegram kazığı var
Kulağına küpe takar oldular

Hip-hopçular zincir vurur ezermiş
Kan içerek çete gibi gezermiş
Göbeğine pullu halka dizermiş
Kıçlarına dövme yapar oldular.

Punkçuların bacağında postallar
Saçlar jöleli, ağızda salyalar
Namusa düşman, şehvete el sallar
Sağa-sola dehşet saçar oldular.

Teknocu derler sanki bir uzaylı
Kimisi silahlı, kimisi kaykaylı
Fuhuş ibadetmiş bayanlı baylı
Belenip çamura yatar oldular.

Esrar çekmeyen, ya saman ya saptır!
Doğruluk haram, yalan sevaptır!
Neuzü billah demesi çok ayıptır
Yaratan Allah’a çatar oldular.

Ana babalar sineye vuruyor
Bu bir katliam, saflığa yoruyor!
Yavruma ne yaptınız? Bak soruyor!
Suçu başkasına atar oldular.

Ot gibi yaşamazlarmış, aldanma!
Aşikar kör sapıklık gerçek sanma!
Adem’im sen hakkı söyle usanma
Batıl batacaktır, batar oldular.