Şeytanın Kafesleri? Şiiri - Cihat Şahin

Sanma düşman uykuda, koca şeytan gaflette!
Uyanık mı gafil mi, gör şaşırıp gaf ette!

Hiç durmadan çalışır, elleri ve kafası!
Hazırlar o, ins, cine; bin bir türlü kafesi.

Düşer onun ağına, nice akil zevatlar!
Namuslular bir anda, olur adi kavatlar.

Doğru yoldan çıkarır, para sesi ekseri!
İblis insi kafesler, o ses ile pek seri.

Tahrik eder çokları, kadın sesi şuh ise!
Sokar kulu kafese, bir tebessüm ve buse!

Çölde kalan yolcuyu, bir hoş eder su sesi!
Serap ile mezcedip, içer yolcu o, sesi(!)

Şan ve şöhret bir afat, pek çokları mahveder!
Zannetmeyin o bela, müştakını affeder!

Makam, mevki ayrı dert, namert eder mertleri!
Havfullah’ı unutsa, gider manen fert geri.

Hele benlik ve gurur; beşer için bir helak!
Ne yazık ki helak’e, gönüllüdür çok salak!

Hırs ve tama insanı, çok yanlışa kul eder!
En sonunda haris’e, cehennemi yol eder.

Mübalağa, yalana, ilk merhale biline!
Latifeyle olsa da, ondan muaf kalına!

Yalan, dolan nifakın, en belirgin alem’i!
Alet eder kahirler, bak şunlara kalemi!

Cimriliği sevenler, şu kafesin kuşları(!)
Dünya, ahret derttedir, o, kuşların başları!

Atalet ve betalet, Mü’min için helaket!
Tembellerin başına, gelir türlü felaket!

Sandığından daha çok, kafeslerin adedi!
Sen birine düşmüşsen, iste Hak’tan medeti!

Cihat ŞAHİN
29.12.2010-İZMİR