Şeytanın çöplüğüne atma beni

Tırnaklarımda yosunlaşmış güvensizliklerim benim
Kısık sesle konuşma benimle ve kışkırtma!
Evet,
Tehditkâr bir tanrıyı reddediyorum.
O bana sahip çıkamaz ,güvenmiyorum.
Kemiklerime işlemiş yaşam belirtileri,
Havzalarımda birikmiş öfkelere salıyor kendini.
su dileniyorum ondan ,
Ve kendimi, şeytanın çöplüğünde buluyorum.

İlk defa değildir silip süpürdüm yerleri...
Beton kokusu tadıyorum hıçkırıkların isyanında.
betondan yağmurlar yağıyor gözlerinden aşklarımın.
kendine olmamış bütün olmuşlukların
Can ağrısını çeken bir vücut duyarlılığı var tenimde.
Ne mi istiyor ?
Merhamet kokusu olan her yerde uyanan baharı.
Bahar, katliamla dolu ciğerlerime işlemiyor.
Merhamet kokusu dileniyorum ,çiçeklerim açmıyor.

Varsın elbet, biliyorum,
Yıllanmış şüphelerim bile yok artık..
İçlerdeki şu zalim fevriliğin yumruğu niye?
Bilmek yetmiyor, tırmalanan eller yok olmuyor.
Üzülmek geliyor ,
taşların derinliğinden sızılanmış gençliğime.
Ellerim cahildir , merhamet kokusunu yeller .
Varsın tut beni,
Başımı okşa , bir köpek gibi..
Ama
Atma şeytanın çöplüğüne beni .