hevesinden yola çıkan siyah atlar üstünde
karışınca kılıç artığı ruhların arasına
kurudu anlam sarmaşıkları
gülünç geldi toprağa sadakati güllerin
sanıyordun yapma çiçekler saklıyor kokuları
gerçeğe sırnaşan kaygıları unuttun
senin için aşk ile niyaza doğrulacak
dünyayı zehirli beşiklerde uyuttun
müsriflik içinde geçti varisi bulunmaz vakitler
lekesi sıçradı ömrün gelincik tarlalarına
çürümeye yüz tuttu gömülmeden kemikler
sen bunun adına yaşamak dedin
oysa yaşamak küsmekti vesvese çarklarına
gürültüsü sonradan kopan infilak
gibi geçen günlerden geliyor işittiğin ses
ölü sandığın dün elbette kanayacak
hatırla kendini utansın nisyan
en korunaklı hayatların
özünü çatlatacak heyecanla kaynayan
suların iştahına gözlerini yum
bulanmasın nasuh yakarışların
suskunluğundan sakınsın netameli şarkılar
çağırmasın taşındığın kentlere
seni pişman olmaktan alıkoyan bu bahar
2017
Abdullah ÇevikKayıt Tarihi : 6.4.2017 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.