Şeytan ve Küçüklüğü, Şiiri - Çiğdem Kaya

Sen, sen nesin biliyor musun?
Sen bir şeytansın.
Herkese iyi gibi görünen,
İçinde kurtlar oynayan,
Bir şeytansın sen, şeytan.

Neden böyle oldun biliyor musun?
Çevren böyle olmanı istedi,
Lafla olmasa bile hareketle,
Bunu senden istediler.
Sende her zamanki gibi kabulettin.

Sen bir şeytansın,
Gözlerin, kulakların şeytana benzemiyor,
Ama dikkatli bakınca görürsün,
Gözlerin kanlanmış,
Yanakların pençelenmiş,
Kulakların kızarmış.

Ellerin zavallı insanları tutmak için
Büyük ve acımasız,
Ayakların onları ezmek için
Uzun ve ağır,
Kalbin ise kapkara,

Fakat bir boşluk var,
Küçük bir boşluk, bir ışık,
Minik bir yüz var o ışıkta,

Bu senin küçüklüğün değil mi?
‘Evet o benim zavallı küçüklüğüm
Onu azapla öldürdüler, yok ettiler,
Bende onun öcünü alıyorum,
Öldürüyorum, yokediyorum,
Çünkü, o beni tek sevendi,
Anladın mı şimdi beni?
Ben neden kötüyüm, şeytanım,
Anladınmı asıl ben suçsuzum, onlar suçlu,
Anlamadınız mı hala?

Ben o çocuğu seviyorum,
Çünkü o benim küçüklüğüm,
Çünkü o beni seven tek insan.’

29/04/1984