Şeytan ve İnsan Şiiri - Sabahattin Hizmetli

Bir gün yüce Tanrımız ilk insanı yarattı,
Erkek dişi diyerek Cenneti mekan yaptı.

Babamız Adem baba anamız Havva ana,
Çırıl çıplak bıraktı ikisini yan yana.

Cennette bulunmanın koşulları var dedi,
Ne yapılmaz ne yenmez bunları bir bir söyledi.

Şu Şeytan önceleri Cennetimde melekti,
İsyankarca davranıp kendi yolunda gitti.

Emirlere uymadı cennetimden atılda,
Kovulunca bu melek Şeytan adını aldı.

Boş bulunup aldanıp şu şeytana uymayın,
Sonra kovulursunuz bu imkana kıymayın.

Kıskandı Şeytan bunu kandırdı o kulları,
Al al elma gösterip yiyin dedi bunları.

Bir elmadan ne çıkar iştah ile yediler,
Ama hiç fark etmeden Tanrı emri deldiler.

Mutluluktan uçarken kurnaz Şeytan kör Şeytan,
Hükümdar olmak için yaptı bin türlü plan.

Bir yerleri gösterip dikkatlerini çekti,
Daha da ilgi için yapraktan örtü dikti.

Farklı olduklarını anladı Adem,Havva,
Ufacık bir dürtüyle geldiler hemen tava.

Her seferde başka haz başka bir tad aldılar,
Canları isteyince sımsıkı sarıldılar.

Tanrı baktı kulları hep şeytana kanıyor,
Yiyip içip yatıyor bu İblise bakıyor.

Bir ders için bunları kovdu cennet evinden,
Şeytana fırsat doğdu yapıştı ellerinden.

İşte o günden beri Şeytan insan içinde,
Kandırdı saf kulları şaşırttı her işinde.

Birçoğu sıkça uyup bu kötünün sözüne,
Her işi bulaştırdı eline ve yüzüne.

Cennet dışı dünyada kula her şey serbestti,
Ot sebze meyve derken bir tat verdi av eti.

Sevişmek desen kolay kadın erkeğe helal,
Esmer,sarışın,kumral istediğin kadar al.

Yapacak iş pek yoktu yiyip içmekten başka,
Bol bol vakit buluyor dalıyorlardı aşka.

Aşkın meyvesi çocuk seri imalat oldu,
Kimi kendi evinde kimi fason doğurdu.

Arttıkça nüfusları kavgaları başladı,
Çatışan menfaatler birbirini taşladı.

Taşlar sivri yontuldu olmadı cilalandı,
Demir tunç bakır derken kulların canı yandı.

Dinler mezhepler çıktı birbiriyle savaştı,
Durmadan çağ atlandı Şeytan bu işe şaştı.

Uçak atom bombası insan Ay’a ulaştı,
Baktı işler çok kesat Şeytan Dünyadan kaçtı.

Çünkü boynuz kulağı değil ummanı geçti,
İnsan baş şeytan oldu Şeytan kaçmayı seçti.

Onun aklına gelmez fikirler ürettiler,
İnsanlık erdemini çabucak tükettiler.

Sonra Tanrı çağırdı huzuruna Şeytanı,
Söyle bakalım niçin ters giydin küllahını.

Şeytan ah çekip dedi kulların giydirdiler,
En büyük şeytan biziz sen çekip git dediler.

Ayağımda pabuca bakmadın Yaradanım,
Bunu da ters giydirdi kulların yanar canım.

Tövbe ederim Tanrım affet ne olur beni,
Cennetine al kurtar bir daha üzmem seni.

Şimdi Tanrı ne diyor şeytanlaşan kuluna,
Demek ki çok haklıymış cennetten kovduğuna.

İnsana yurt olsaydı güzel Cennet mekanı,
Tanrı nereye kordu günahsız kulların