Şeytan Uçurtması Şiiri - Gökhan Gürsu

Şeytan Uçurtması

Bilmem kaç bahar oldu senden önce
Gülerken içimizinde güldüğü zamanlardı o zamanlar
Nedensiz kavgalarımız yok
Sevgilerimiz kalbimize sığamıyacak kadar çoktu

Bir horuzlu şekere yada zambo sakıza mutlu olan çocuklardık
Dutun altındaki arsada,
Kimimiz Malkoçoğlu olurdu kimimiz Karaoğlan
Tek başımıza yenerdik bizansı

Toz toprak olurduk topun peşinde
Bilsekte yiyeceğimiz dayağı
Yinede oynardık okul papuçlarımızla
Biz severdik sevmeyi bilirdik hayatı

Bir defter yaprağı bir makara iplik
Şeytan uçurtma malzemesiydi
Çitalı yapamazdık harçlığımız yetmezdi
Mavi gökyüzünde küçük bir kelebek gibi salınırdı
İddiasız şeytan uçurtması

Gözlerimin altında yıllar yorgunu çizgiler
Yüzümde geçmişin tebessümü
Her gün don kişot gibi savaşıyoruz canavarlaşan İstanbulla
Oysa hergün daha çok kirleniyor
İnsanın hırsı ve egosuyla

Sevmek için yaşadım
Seni sevdim
Ama sen bilemedin,bilemezdin
Çünkü sen hiç şeytan uçurtması uçurmadın