Şeytan'ın İşi... Şiiri - Mehmet Şahan

Bir köye düşünce Şeytan’ın yolu,
Şurada az nefes alayım demiş…
Güneşi kapatmış ağacın kolu,
Gölgede birazcık kalayım demiş…

Yaslamış sırtını ağaç köküne,
Plan yapar gibi bakmış ekine…
Düşünüp dururken önündeki ne?
Hayale kapılıp dalayım demiş…

Derken ileride görmüş kadını,
Bakmış ki süt sağar bilmez adını!
İşte fırsat düştü al muradını,
Yavruya yardımcı olayım demiş…

Yavrusu buzağı ipte bağlıyken,
İneğin kafası sakin, sağlıyken!
Sağdığı süt taze hem de yağlıyken,
Acaba ne oyun bulayım demiş…

Seyredip yavruyu sevmiş tipini,
Zıplayıp bir anda çözmüş ipini,
İsterse devirsin kırsın küpünü,
Körpeyi süt ile sulayım demiş…

Yavrucak sevinçten zıplayıp durmuş,
Koşarak kovaya tekmeyi vurmuş!
Bunu gören lâin zevkten kudurmuş,
Kenarda izleyip güleyim demiş…

Olanlar, bitenler Allah’a ayan,
Muradına erdi görünmez çıyan!
Verilen emekler olunca ziyan,
Ben artık köşede durayım demiş…

Toprağa dökünce kadın aşını,
Akıtıp, silerken gözün yaşını
Kaptığı odunla kırmış başını,
Bekleyip sonunu göreyim demiş…

Yavrusun yerde görünce inek,
Yalandan mideye girince sinek,
Şeytanın atı da olunca binek,
Kadının hakkından geleyim demiş…

Uzaktan görünce kayınpederi,
Olanca aklını almış kederi!
İneğinde aynı olsun kaderi,
Gelinin yanına sereyim demiş…

Melun en başından yaktı fitili,
İsterse tutmasın, ekti şitili…(*)
Evlat da olunca baba katili,
Kendi canıma da kıyayım demiş…

İşte böyle Şahan, Şeytan’ın işi,
Kırar da bildirmez ağzında dişi!
Kendisi hazırlar sona gidişi,
Suçlu ben değilim, gideyim demiş…

(*) şitil: Küçük fide