Şeytan ile Oduncu Şiiri - Kadir Soytürk

Bir zamanlar bir yerde, koca bir orman varmış
İnsanlar bir ağaca, gelir-gider taparmış.

Müslüman bir oduncu, fena kızarmış buna;
Ağacı kesmek için, çıkmış orman yoluna.

Çam yarması bir adam geçivermiş önüne
Sormuş “böyle pür telaş, yapmak istediğin ne? ”

-Sapıkların şirkine, şimdi son vereceğim
Andolsun bu ağacı, yerlere sereceğim!

-Burada gece-gündüz, boşa mı duruyorum
Benim adım iblistir, onu ben koruyorum!

Ona zarar verecek, rüzgar bile estirmem
Hadi burdan, çekil - git, bu ağacı kestirmem.

-Bunca kötülükleri, demek yaptıran sensin
İnsan oğlunu böyle, puta taptıran sensin!

Esas seni kesmeli deyip, hemen saldırdı
Tomruk gibi uzatıp, baltasını kaldırdı.

Şeytan dedi: sürem var, öldüremezsin beni;
Bu ağacı kesmezsen, memnun ederim seni...

Mala - mülke erersin; olur araban-atın
Ormana hiç ugrama, her gününe bir altın...

Dünyalığı duyunca, hemen öfkesi diner
Anlaşma üzerine, oduncu köye döner.

Sabah görürki, altın yanıbaşına gelmiş
Yorulmadan kazanmak, ne kadar da güzelmiş!

Ertesi gün beklemiş, yine o bir altını;
Merak ile yoklamış, yastığının altını...

Anlaşmanın gereği, yerine gelmeyince,
Bu bizim saf oduncu, sinirlenmiş iyice.

Baltasını kaparak, koşmuş doğru ormana
İçinden de diyormuş, gösteririm ben sana!

Ağacın yakınında, yine görmüş bekçiyi
“Önce bir halledeyim, şu inatçı keçiyi”

Derken hemen saldırmış, şeytanın üzerine
Fakat gücü yetmemiş, “Allah Allah bu da ne?

Daha dün darmadağın, eylediğim bu kişi
Sanki bu gün dev olmuş, anlamadım bu işi.”
* * *
Bu sefer de kör şeytan, oduncuya ders verdi:
Sille – tokat girişti, onu yerlere serdi!

Madde bir: imanının, tadını tatmalısın
Attığın her adımı, hak için atmalısın!

Dünyana alet etme, Hak için yaptığını
Kâr belleme oduncu, emeksiz kaptığını!

Eğer değer verirsen, şeytanın altınına;
Dilindeki besmele, fayda verir mi sana!

Hesabını iyi yap; dilin, kalbin bir olsun
Her “bismillah” deyişin, şeytana zehir olsun!

Allaha dayanırsan, kuvvet gelir hız gelir
Bir tanesi ne demek, tüm şeytanlar vız gelir!