İstanbul'un boş gibi gözüken bir körfezi,
Tam ortasında çamura batmış dolu bir bank.
Etrafından süzülen mutluluklar gibi boş banktaki,
Üstünde ne var bir martı, ne de elinde atacak simîdi.
Esen soğuk rüzgar nasıl öpüyorsa boynunu,
Suya kanar işte öyle kanaryalar...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta