Şeytan Bile Acır. Şiiri - Kıvanç Giray

Unutur mu insan kendini,
Duymamazlıktan gelebilir mi kalbinin,
Yaşam atan sesini,
Hissizlesebilir mi esen melteme,
Usumez mi tuttuğu zaman bir kar tanesini,
İçini ısıtmaz mi güneş,
Yakmaz mi tenini,
Görmez mi etrafındaki güzellikleri,
Duymaz mı sabah bülbülünu,
Ağaç hisirtisini,
Deniz dalgasını,
Bastığı toprağa acimaz mi,
İnsan yatacağı döşeği sevmez mi?
Hepsini unutur mu?
Unutur mu kendini
İzdirap olur mu kapıyı açan,
İçini yakar mı gözünün içine bakan,
Nefret eder mi herkesten ve herşeyden,
Ne zaman biter diye düşünür mü hiç,
Şah yerine vezir koydukça,
Kendini şah mat eder mi?
Şeytan bile acirmi ruhuna,
Çıkar gider mi içinden,
Ruhu bedenine dar,
Bedeni ruhunu unutur mu?
Unutur mu kendini insan,
Unutur mu insan olduğunu,
Unutur,
Hepsini unutur,
Herşeyi unutur,
Senide unutur,kendinide unutur,
Geldiği döşeğe kıvrılıp yattığı zaman,
Hepsini unutur,
Toprak onu aldığı an,
Ve bir sessizlik,
Ve bir yok oluş,
Yeniden varoluş,
İşte o zaman susar ve susacak bu dil,
Anmiycak bu dudaklar,
Her notada duymiycak sesini bu kulaklar,
Ve üzgünüm diyicek sorgulayanlara,
Üzgünüm.