Bugün beni düşündüm
Bir kenara koyduğum anılarla
Elimde albüm
Dalıp gittim fotoğraflarla
Kimi siyah, kimi renkliydi
Onların her biri belleğimdi
Hepsi tatlı anıların simgesiydi
Hayret!
Gerçekten her fotoğraf hüzün değildi
Güzel anıların simgesiydi her biri
Ağlarken çekilmiş bir fotoğrafım yoktu
Beni hüzünlüyken yansıtan da yoktu
Ne garip,
Gözyaşı olmayan bir hayat yaşamıştım fotoğraflarda
Gerçeği yansıtmayan anılarda
Her fotoğrafla bir hayat kurdum kendime
Beni ben yapan değerlerle
Bana kazık atanlar vardı resimlerde
Birçoğu dünyayı terk etmişti şimdi kabirlerde
Albümü bıraktım bir köşeye
İhtiyacım yoktu bu yaştan sonra hüzne
Olanlar olmuş, geçenler geçmişti geçmişte
Önemli olan ne yapmaktı gelecekte
Sabah aydınlığında diktim gözlerimi pencereye
Güneş henüz doğmamıştı, bulut arkası gölgede
Havanın rengi buz kesen ahenkte
Hafif bir esinti ağaç dallarında gezinmekte
Yöneldim ateş üstünde cızırdayan demliğe
İyi bir kahvaltıyla hazırlanmak lazımdı güne
Beni düşündüklerimi yazsaydım şiirlere
Şiirler biter miydi gevezelikle
Çoğu gitmiş azı kalmış hayat içinde
Kendimi aradım dökülen her saçımın telinde
Kendimi buldum her beyazlaşan saçımın renginde
Gezindim yüzümde vadileşen kırışıklar içinde
Aklım, duygularım, anılarım seyrüseferde
09.03.2014 – İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 9.3.2014 07:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ağlarken çekilmiş bir fotoğrafım yoktu
Beni hüzünlüyken yansıtan da yoktu.
Eskiden hep öyleydi
Gülerken ağlıyor
Ağlarken gülüyorduk.
Bir gariptik
İçimize çoken
gariplikler gibiydik,
Ama yine de çok iyiydik
İsterseniz geçmişle
vadileşen kırışıklara sorunuz.
Onlar da aynı şeyi
söyliyeceklerdir.
(Biraz hüzünlüydü..)
TEBRİKLER- SELAMLAR
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
TÜM YORUMLAR (5)