sevgili elma ağacı
iklimsiz yaranın şakağında
hayal ve hüzün kırıklığında
bir tren çığlığında
sitemkâr seyirdeyim yamacında...
sonbaharda sarardığını
incecik dallarına yağan karı
endamına konan yapraklarını
bembeyaz çiçeklerinde
misk kokan baharı
meyveye dururken verdiğin sabrı
hayretle izliyorum gülizarını...
söylesene elma ağacı
böyle midir her derdin doğum sancısı
haldan hala mı geçer her canlı
olgunluğa erdikçe dallar aşağı
renkleri değiştikçe artar mı ağırlığı...
büyüdükçe insan
derdi toprağa karışır mı
eser mi sepet sepet dağ rüzgarı
her yanı kanadıkça biter mi efkarı...
sen orda barda
ben burda darda
bakalım görecek miyiz yazı...
Kayıt Tarihi : 12.1.2025 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anacığımın son demlerine şahitlik ederken pencereme yoldaş olan elma ağacıyla hasbihalde...
Peki
Ya giden?
Doğa en iyi, en sadık dosttur insana
Üstelik iyi bir öğretmendir de...
Devri daim dediğimiz, ya da "seyrüsefer" en çarpıcı doğada yaşanır,
Üstelik "aldığını vermede" cömerttir de...
Muhterem ananıza Yüce Allah'tan rahmet dilerim,
Eminim o da seyrüseferde ve kavuşacaksınız tekrar,
Bir yerlerde,
Tüm ayrılanlar gibi...
Tebrikler değerli şaire...
O kadar naif bir şiir olmuş doga insana ibret ,nsan doğaya
Tebrikler kalemine sağlık...
Şiir çok güzel
En kötü anlarda bile doğayla hasbihal çok güzel bir haslet.
Tebrik ederim
TÜM YORUMLAR (3)