Ayın sivri ucundan intihara kalkışıyor duygularım.
Tökezlemeyi kendine normal edinen gönlüm .
Bir aksak misali düz giderse herşey acı verecek.
Güneşe 'benim alevim seninkini kül eder' diye meydan okuyan
ve bunu derken tir tir titreyen gönlüm.
Sıradan olma hayalini gerçekleştiremedim,
ve sıradan kalmadı sıradan olması gerekenler.
Bir gemi kamarasına hapsolmuş deniz hayranı gönlüm.
Ne denizin mavisine cesaretli ne de gecenin siyahına.
Arafta olan monologlar ile devasız doktor arayışında gönlüm.
İyileşince ölecekmiş gibi ...
Fezaya sığınmış yıldız misali gönlüm.
Uzaktan herkes ona yakın gibi ama en yakını ona çok uzak.
Ah çekerse nefesi bitecekmiş gibi
Derin aldığı nefeslerde boğuluyor gönlüm.
Günün en aydın saatleri göz hapsinde ve hücrede karanlığa dönüyor.
Oksijenle boğuluyor varlığıyla yok oluyor gönlüm.
Kayıt Tarihi : 24.8.2020 03:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!