Seyri efkârda, hastalık

Yolda rastladım yalnızlık denen,
O, huysuz dev’e
Tuttu kolumdan, tanımadı, fırlattı kenara
Ne rezalet, bigünahkâr, cüceler vardı
O, kenarı izbede.
Bir reçete yaz doktor
Götürelim, dökelim, karanlık sokaklarında
Bu viran’ı mezar şehre.

Bir şey olmaz bize bronşit falan
Tarifi olan bir acıyı çekerken, doktor
Bu matem havsı ve çığlıklardan
Kucağında çocuğu,
Bir saattir sallanan başı ve kadından
Şikâyetçiyim!

Bilmiyorum bu kalabalığın nesi var
Edebiyatta yok böyle bir şey
Gönüler de acır mı doktor!
Şu yan sedyede iki ihtiyardan
Şikâyetçiyim!
Nasılda kenetlenmiş o eller birbirine
İki ağacın ilk sürgün dalı gibi kuru ve siyah
Nasılda mümkünü olmayan, açılamayan
Bir koldur o baş, öyle sarıp gömülmüş göğsüne.

Şikâyetçiyim!
Ne anne ne baba, sen varsın doktor.
Dünyada yalnızlık nefes aldırtmıyor
Kime söyleyelim, başka kime
Öyle anlaşılmaz bir sancı ki
Gönlümüzden gözlerimiz acıyor.