Seyre Dalmak Seni Şiiri - İlhan Sağ

Gün batımında seyre dalmak seni;
İs bırakmış kara kara, kirpiklerinden kaşına,
Göz bebeklerinde yüzen sevda bandıralı bir gemi…
Kanat açmış tek umut yelkenine doğru,
Bırakmıyor aşk nurunda yaratılmış martılar peşini.

Gece ayazında seyre dalmak seni;
Aydan gelmiş bir damlacık gözyaşında,
Yakamozu seyretmek, sanki görmek gibi kendini…
Bilsem de benim için orada asla güneş doğmayacak,
Bırakamam o sahile diktiğim nadide ayçiçeğini.

Seher vakti seyre dalmak seni;
Odanın nefesi sensin, sesi sensin, sen bensin.
Saçılmış etrafa gözlerinin gizemi,
Sen sabit, ben bende kaybolmaya müsait.
O kadar çaresizim ki, tanımıyor gibiyim kendimi.

Güneş arkamdayken seyre dalmak seni;
Gülümseyen gözlerinde duymak sesini,
Bir kuş, bir böcek, bana seslenen doğa sanki.
Soğukluğunu hissede bilmek için verdiğim her çabada,
Arkama geçtin gösterebilmek için güneşini.
Şubat 2007